Savunacaksın tek başına kalsan da
Yalnız kalmış,
Ağlayan bir küçük çocuk
Köşe başında, bak pusmuş
Götüreceksin karakola.
Savunacaksın tek başına kalsan da
Hesap soracaksın tek tek
Sahip çıkmayandan, kim varsa
Masaya yumruğunu vurup
Bağıracaksın korkusuzca.
Soracaksın tek başına kalsan da
Nerede olduklarını soracaksın
Diyeceksin ki suratlarına,
Nerdesiniz ey dilsizler!
Bu en zor felaket zamanlarda
Kimdir bu çocuk
Sensin, benim.
Bu çocuk kimindir
Senin mi senin, benim mi benim
Doğuran senin nenen
Emziren benim eşim
Önlüğünü giydirip okula
Özenle götüren benim.
Onu ellerinden tutup da
Biz getirdik bu yaşa
Hep beraber emek emek
İlmek ilmek vuruşarak onurluca.
Kan döken senin deden
Şehit edilen benim gençliğim
Sahibi biziz
Adı Cumhuriyet
Emanet eden Mustafa Kemal Paşa!
Bilsin ki sahip çıkacağız ona daima
Bilsin ki yetim kalmayacak bu çocuk
Bilsin ki büyük Atatürk
Gözü kalmasın arkada.
Savunacaksın tek başına kalsan da
Bırakmayacaksın haine, hırsıza, puşta
Haddine mi dil uzatmak hadsizin, -haşa-
Koruyacaksın, sokakta bulmadın
Sen kollayacaksın onu
Henüz gelmedi erişkin yaşa.
Savunacaksın tek başına kalsan da
Kanmayacaksın mesela
Çalışanlar çokça olacak
Onu yok etmeye, çalmaya
Karşısında, savaşacaksın
O elleri kıracaksın
Daha havadayken kopararak
Mehmet Akif hatrına, Bab-ı Ali aşkına!
Savunacaksın tek başına kalsan da
Ete et, dişe diş, kana kan ve baş başa
Bileceksin burası bir toprak değil
Senin olan sıradan bir oturak değil
Olacaksın farkında.
O çocuk kendi evinde
Gezecek oynayacak koşacak
Dolaşacak elinde al bayrakla
Tek tek başkentten başlayarak
Sırasıyla Kars’a, Ağrı’ya
Birleştirecek parça parça
Tamamlayacak yapbozu
Ve hiçbir bedbaht bozamayacak.
Ve o çocuk büyüyecek
Büyüyünce sana, bana, bize
Aş getirecek, ekmek getirecek
Namus getirecek ve adalet
Ve eşit olunca senle ben
Aynı gökyüzüne bakarken
İnanacağız o çocuğa bi kere daha.
Ve anlayacağız onu
Ve yeniden haykıracağız coşkuyla,
Yaşa Mustafa Kemal Paşa!
Yaşa Mustafa Kemal Paşa!
Yaşa Mustafa Kemal Paşa!